ΦΥΣΗ: Γλάροι: τα πουλιά σύμβολα του πελάγους

…τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει

κι από τα μάτια φεύγει η στεριά

μες τα κατάρτια πετούνε οι γλάροι

κι εγώ σου λέω έχε γεια…

Οι γλάροι είναι όμορφα πουλιά που κατοικούν σε μέρη κοντά στο νερό. Παρόλο που ζουν δίπλα στη θάλασσα, σπάνια πετούν στον ωκεανό ή πολύ πάνω από τον ωκεανό. Τρέφονται με καβούρια και ψάρια και άλλα μικρότερα πλάσματα που ζουν στην ακτή.

Με τα μεγάλα λευκά φτερά τους, είναι πραγματικά ένα στολίδι τόπων που βρίσκονται κοντά σε μεγάλες υδάτινες περιοχές.

Οι αναγνωρίσιμοι ήχοι τους είναι αρκετοί για να σας κάνουν να ευχηθείτε για ένα κοκτέιλ και μια ωραία χαλαρωτική μέρα στην παραλία. Οι άνθρωποι συσχέτισαν τους γλάρους, όπως και κάθε άλλο ζώο, με τα δικά τους χαρακτηριστικά.

Ο γλάρος έχει σώμα ατρακτοειδές και φτερούγες πολύ μακριές και μυτερές. Τα πόδια του έχουν τέσσερα δάχτυλα το καθένα, από τα οποία τα τρία συνδέονται με νηκτική μεμβράνη. Παρόλο που έχει αρκετή αντοχή στο πέταγμα του, δεν είναι πολύ γρήγορος (οι αποστάσεις που διανύει είναι συνήθως αντίθετες από τον άνεμο).

Έχει την ικανότητα να επιπλέει πάνω στο νερό ενώ κολυμπά με ευκολία αλλά και κινείται γρήγορα στο έδαφος.

Ζει συνήθως σε πολυάριθμες ομάδες κοντά στις θαλάσσιες ακτές, γιατί εκεί μπορεί να βρει πιο εύκολα τροφή.

Οι γλάροι συχνάζουν συνήθως σε απομονωμένες και μικρές νησίδες. Οι αποικίες τους συνήθως αποτελούνται από 10 έως 65 ζευγάρια. Τρέφεται με κάθε είδος τροφής και για να την βρει ταξιδεύει μαζί με τα πλοία ή πετά πάνω από λιμάνια.

“Κατοικεί” σε μικρές φωλιές που δημιουργεί στις σχισμές των παραθαλάσσιων βράχων ή στις αμμουδιές.

 

Στις περιοχές που ζευγαρώνουν οι γλάροι, τα σμήνη σχηματίζονται ομοειδώς και συγκεντρώνονται χωριστά, αποτελώντας ένα καλά οργανωμένο κοινωνικό σύστημα. Τα πολυπληθέστερα είναι και τα πλέον ασφαλή, παρέχοντας ειδικά προνόμια στις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας. Γι’ αυτό , τα αρσενικά τσακώνονται συνεχώς διεκδικώντας την αρχηγία. Για παράδειγμα, όταν ένα αρσενικό καταλάβει το υψηλότερο σημείο και κουρνιάσει, αμέσως ένα δεύτερο θα προσπαθήσει να το διώξει καταλαμβάνοντας αυτό τη θέση που υποδηλώνει τον αρχηγό. Αν το καταφέρει παίρνει τη θέση μέχρι κάποιος άλλος να το αμφισβητήσει.
Ένα από τα συναρπαστικότερα θεάματα, είναι οι αερομαχίες των γλάρων για ένα κομμάτι τροφής. Στροφές, βουτιές, εφορμήσεις και ελιγμοί γίνονται με φοβερή ταχύτητα και εκπληκτική δεξιοτεχνία. Οι ειδικοί επιστήμονες χρονομέτρησαν το πέταγμα του γλάρου στο φυσικό του περιβάλλον, τον αέρα και βρήκαν ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 80 χλμ ανά ώρα, ενώ μετρήσεις σε αεροδυναμική σήραγγα μετρήθηκαν στα 50 χλμ ανά ώρα. Η «υπηρεσιακή» ταχύτητα για «πτήσεις» μεγάλων αποστάσεων είναι 30 χλμ ανά ώρα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως η αναλογία ενέργειας που καταναλίσκουν για την κάλυψη συγκεκριμένης απόστασης είναι καλύτερη από ότι ενός αλόγου ή ενός αυτοκινήτου.

Η ποικιλία της τροφής των γλάρων είναι κάτι το ασύλληπτο. Ελάχιστα ζώα στον πλανήτη έχουν την ικανότητα να δέχονται την ποικιλία που τρώει ο γλάρος. Από βατόμουρα και μύδια μέχρι σκνίπες και κολοκυθόσπορους.

Για να φθάσει η τροφή στο στομάχι του γλάρου, αυτή τη μηχανή που αλέθει τα πάντα, περνάει από ένα ορθάνοιχτο ράμφος κι ένα πελώριο οισοφάγο που μπορεί να χωρέσει μονομιάς τροφή ίσου όγκου με το ένα τρίτο του βάρους του. Κάποια είδη γλάρων είναι αδίστακτα αρπακτικά που φτάνουν στο σημείο να κάνουν επιδρομές στις φωλιές του ίδιου τους του είδους. Ακόμη έχουν την ικανότητα να πίνουν το αλμυρό νερό της θάλασσας, μέσω ενός ειδικού αδένα στο κεφάλι, ο οποίος αφαιρεί το αλάτι και το αποβάλει από το ράμφος τους.

Την εποχή που ζευγαρώνουν, την άνοιξη, μαζεύονται σε σμήνη για μεγαλύτερη ασφάλεια. Διαλέγουν μία απομονωμένη ακτή με κατάλληλη υποδομή και οργανώνουν την πολιτεία τους με όρια, φύλακες και περιοχές

Μόλις το σμήνος φθάσει στον επιλεγμένο χώρο, κάθε αρσενικός διαλέγει το χωράφι του κι όταν βρεθεί το θηλυκό ταίρι, ζευγαρώνουν. Στη συνέχεια φτιάχνουν τη φωλιά σκαλίζοντας στο χώμα. Συνήθως μονογαμικός για όλη του τη ζωή ο γλαρος, προβλημάτησε τους μελετητές με την ικανότητα να αναγνωρίζει το ταίρι του ανάμεσα σε μεγάλους πληθυσμούς. Ανακάλυψαν τελικά, ότι βοηθούνται από ένα χρωματιστό κύκλο γύρω από το μάτι τους. Όταν άλλαξαν τους χρωματισμούς σε ορισμένα πειράματα, απλά κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν ευτυχισμένα ζευγάρια.
Αν ο αρσενικός είναι νεαρός ή νεοφερμένος, πρέπει να περιμένει για το ζευγάρωμα. Οι ελεύθερες θηλυκές κάνουν βόλτες πάνω από την περιοχή, διαλέγοντας το αρσενικό. Όταν επιλέξουν, προσγειώνονται πλάι του, κουνώντας τα φτερά της ουράς και τον κορμό πάνω κάτω. Αλλά η διαδικασία δεν τελειώνει εδώ. Αν δεν είναι του γούστου του αρσενικού, την κάνει πέρα. Στην περίπτωση που όλα πάνε καλά, αρχίζουν οι περιπτύξεις. Η θηλυκιά γουργουρίζει τρυφερά και τρίβει το κεφάλι της πάνω στο κεφάλι του αρσενικού, τσιμπώντας τον ελαφρά κάτω από το ράμφος. Στην αρχή εκείνος κάνει το δύσκολο, όμως τελικά ενδίδει με ιδιόμορφο τρόπο. Κάνει εμετό. Στη συνέχεια, της προσφέρι τροφή, σημάδι πως θα την φροντίζει όταν εκείνη δε θα μπορεί. Μετά ζευγαρώνουν και σε τρεις εβδομάδες το θηλυκό γεννάει τρία αυγά.
Η εκκόλαψη διαρκεί ένα μήνα. Όπως όλα τα νεογέννητα, κινδυνεύουν από μύριους κινδύνους. Σκαντζόχοιρους, φίδια, αλεπούδες, νυφίτσες, κοράκια, γεράκια, αλλά και από τους ίδιους τους γλάρους. Επιβιώνει μόλις το 1/3 της παραγωγής. Οι νεοσσοί, τσιμπούν το ράμφος των γονιών σε συγκεκριμένο σημείο, σημάδι πως πρέπει να αφήσουν την τροφή που κρατούν φυλαγμένη. Όταν φθάσει η ώρα, ο μικρός γλάρος αφήνει την πατρική στέγη και ανεξαρτητοποιείται. Το χρώμα του ακόμα είναι καφετί και θα χρειαστεί τρία χρόνια για να γίνει άσπρο ή γκρι, σημάδι ενήλικα.

Πέρα από τα πρώτα βήματα της ζωής του, ο γλάρος δεν έχει εχθρούς στην υπόλοιπη ζωή του, που διαρκεί κάπου είκοσι χρόνια. Μοναδική απειλή, οι αρπακτικοί του είδους που όπως παντού, ενοχλούν τα μικρότερα είδη της οικογένειας, τα γλαρόνια. Σποραδικά έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες να ελεγχθούν οι επιδρομές στις περιοχές που ζευγαρώνουν τα γλαρόνια, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Σε αντίθεση με άλλα ζώα του πλανήτη μας, έμαθαν μόνοι τους να αποφεύγουν τις δηλητηριασμένες τροφές.
Όμως οι γλάροι έχουν δημιουργήσει, άθελά τους, προβλήματα ακόμη και στο μεγαλύτερο ευεργέτη τους, τον άνθρωπο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που προκλήθηκαν δυστυχήματα σε αεροπλάνα γιατί γλάροι έφραξαν τις τουρμπίνες των κινητήρων τους.
Στον αντίποδα, συλλέγοντας τροφές από παντού, βοηθούν στον καθαρισμό των ακτών από τα σκουπίδια, ενώ οι κουτσουλιές τους αποτελούν πρώτης τάξεως λίπασμα.
Είναι σπάνιο φαινόμενο, τα κατάλοιπα του πολιτισμού μας να είναι τόσο ευεργετικά γι΄ αυτό το σπάνιας ομορφιάς πουλί, που μας κάνει συντροφιά στα θαλασσινά ταξίδια μας και που ο άνθρωπος ακόμη δεν κατάφερε να αντιγράψει. Χαλάλι του.

ΠΗΓΕΣ

psarema-skafos.gr

planetnews.gr

The post ΦΥΣΗ: Γλάροι: τα πουλιά σύμβολα του πελάγους first appeared on Ειδήσεις και Νέα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

from Ειδήσεις και Νέα από την Ελλάδα και τον Κόσμο